Jagodna na nartach śladowych

Wiele jest w Polsce celów wycieczek pieszych, rowerowych, czy narciarskich, ale pewnie Jagodna, to najrzadziej wymieniane miejsce weekendowych planów. A szkoda.

Jagodna, to najwyższe wzniesienie Gór Bystrzyckich. Położona niedaleko Przełęczy Spalona, gdzie rozpościera się sympatyczne schronisko turystyczne.

Na dach Gór Bystrzyckich, prowadzi niebieski szlak turystyczny nadający się znakomicie na rower i na narty biegowe/śladowe. Zresztą różnych dróg w tych górach dostatek i można kręcić się tutaj prawie że bez końca.

Od niedawna, w Górach Bystrzyckich utrzymywana jest regularna sieć przygotowanych, ratrakowanych tras narciarskich! Są to trasy biegowe na bardzo dobrym poziomie. I jak to z człowiekiem bywa, do dobrego łatwo się przyzwyczaić. Tak żeśmy się rozpasali, że zamiast torować dziewiczy jeszcze po niedawnych opadach śniegu szlak, przeczekaliśmy chwilę, aż nadjechał Pan i nam ten ślad tam przed nosem założył!

Górę Jagodna można określić jako spokój i piękno. W Górach Bystrzyckich byłem kilka razy i nigdy żywego ducha turystycznego nie spotkałem. Rozległe przestrzenie porośnięte rzadką buczyną i młodym świerkowym lasem. W dali na wschodzie piętrzy się masyw Śnieżnika połączony Żmijowcem z obłym stożkiem Czarnej Góry. Idealnie widać położone na Hali pod Śnieżnikiem schronisko i kupę kamieni na szczycie. Lubię tak sobie z boku spoglądać na odwiedzane wcześniej miejsca i chwilą zadumy uczcić spędzane gdzieś tam chwile.

Nie duża różnica wysokości, a klimat zmienia się gwałtownie. Kilkaset metrów przed szczytem robi się zdecydowanie zimniej. Wysoko w górze sterczące korony buków pokryte są szadzią, a ich pnie roztopioną i zamarzniętą z powrotem wodą wyglądają niesamowicie.

Wieża widokowa na szczycie Jagodnej, z niezrozumiale dla mnie brzącym napisem: Sowa.

Pod wieżą znajduje się drewniany stolik i dwie ławy. Idealne miejsce na spożycie posiłku przed dalszą drogą i delektowanie się chwilą pośród gór i lasów.

Przygotowane trasy narciarskie żegnają tutaj niebieski szlak turystyczny i fantastycznym zjazdem w kierunku północnym sprowadzają na biegnącą po warstwicy drogę. Lekko, łatwo i przyjemnie. No może łatwo jak jest świeży śnieg, bo na zmrożonym, to by tu była walka o przeżycie.

Krajobrazy są takie, że zapierają dech.

Wytyczona pętla zatacza koło i powraca na niebieski szlak. Tutaj, to już tylko prosto w dół bez żadnego zatrzymywania się. Przestrzeń, pogoda, błękit nieba, cisza i spokój. Jednym słowem – frajda! Nie mogłem się nie oprzeć, aby nie nakręcić choć minutowy filmik. A z kilku takich filmików połączonych razem, wyszedł mini reportaż, który najlepiej oczywiście oglądać w HD.

Na całej trasie jest tylko jeden trudny, bo w pewnym miejscu stromy odcinek. Tuż na koniec zjazdu, przed Schroniskiem na Przełęczy Spalona. Prowadząca prosto przez las droga, stopniowo staje się coraz bardziej pochyła. Jest miękko, więc dziś nie ma większych problemów, ale przy innym śniegu … Biegówki pozbawione metalowych krawędzi, nie są wymarzonym narzędziem do zjazdów i do wytracania szybkości, ale raczej do jej nabierania. I jak na czas nie zdecydujesz się po prostu przewrócić lub samemu nie skoczysz w zaspę, to możesz całkowicie stracić panowanie nad nartami.

A na koniec wylatujesz z lasu wprost na “stadion”. Zataczającą niedużą pętle, trasę narciarską przygotowaną na polanie przed schroniskiem. Kto jeszcze nie ma dosyć, komu jeszcze mało (a komu nie jest mało?), to przy ostatnim blasku słońca, już pod pierwszymi gwiazdami, może sobie jeszcze robić “dożynki”, aż do oporu. I jeszcze. I jeszcze. I jeszcze.

Zachodzące słońce zalewa trasy biegowe na polanie morzem barw.