Śnieżnik we mgle

Śnieżnik Kłodzki należy do ciekawszych i chętnie odwiedzanych obszarów Ziemi Kłodzkiej.

Dwie, ledwo widoczne postacie, spacerujące po kopule Śnieżnika znikają we mgle. Jaka szkoda, że w 1973 roku, nieopatrznie wydano decyzję, o wysadzeniu stojącej tutaj wieży widokowej. Ileż uroku takiej fotografii dodałaby taka romantyczna ruina.

Śnieżnicki Park Krajobrazowy tonie jeszcze w mroku. Parę minut temu minął świt, a spowity chmurami świat jest ciągle ciemny i piekielnie zimny w wiejącym tutaj bez żadnych przeszkód wietrze.

Niesamowite wrażenie czyni bór świerkowy rozciągający się w górnym reglu, tuż pod kopułą szczytową. Powykręcane i poprzewracane na wszystkie strony drzewa, rozkładające się pnie porośnięte porostami, rozległe pola krzaków borówek.

Już na początku, od momentu wejścia szlaku w las, czujemy się jak tajemniczej, mrocznej bajce.

Pod kopułą szczytową znajduje się ładnie wyeksponowane przez Czechów, źródło rzeki Morawy.

Na Śnieżniku przeżyłem kiedyś najpiękniejszy w moim życiu wschód słońca. Od trzech lat noszę się z zamiarem przywrócenia na blogu tamtych chwil. Może ostania wizyta tutaj będzie tego motorem.